Wendy

Wendy haar dag start net zoals die van de meeste mensen die kinderen opvoeden met het wakker maken en het ochtendritueel. Dat gebeurt allemaal tijdens de weekopvang. Ontbijten doen ze samen. Wendy eet gezellig mee en dan is het tijd voor school.

De lunch eten ze samen in de leefgroep waar Wendy werkt. De groene groep waar de lange tafel gedekt klaarstaat voor de gezellige bende.

KOCA is thuiskomen voor haar en hoe langer ze er werkt, hoe meer ze dit zo ervaart. De structuur van haar dag ligt vast maar de kinderen brengen variatie à volonté!

De meeste kinderen komen uit het Antwerpse. Sommige uit Mechelen en dan is het de afstand waarom ze hier zitten. Vaak ook de problematiek thuis en dan wordt er gekeken naar de beste oplossing voor het kind.

Dat kan een hele week opvang zijn, een halve week, enkel leefgroep, alles is mogelijk zolang het kind zich maar goed voelt.

Een tweede thuis.

Kus, met een knuffel.

Bewust heel huiselijk, met een lach en een babbel.

Naast haar taak als jongerenbegeleidster is ze ook aandachtsbegeleidster van een aantal kinderen en dat is Wendy op het lijf geschreven, want zij gaat graag in dialoog met haar kinderen en hun leefwereld. Door communiceren leren we van elkaar, ook daar waar we geconfronteerd worden met vormen van verscheidenheid die we niet meteen een plaats kunnen geven.

De groep bestaat momenteel vooral uit kinderen met een spraak-taalontwikkelingsstoornis en elke maandag tijdens de lunch aan de gedekte tafel vertelt iedereen hoe het weekend geweest is. Enerzijds een populair moment van de week want iedereen wil graag vertellen. Anderzijds voor Wendy een ideaal moment om bezig te zijn met communicatie, met leren praten en leren luisteren, zich niet verliezen in de details en anticiperen op wat er gezegd wordt.

Ik begeleid de kinderen, voor tijdens en na school en probeer ze zoveel mogelijk handvatten te geven om zelf op weg te kunnen want je ziet het meestal niet, de problematiek, die zit in de rugzak die ze wel altijd zullen meedragen.