Marcel

Marcel begon zijn carrière als opvoeder in het GielsBos, een (t)huis voor mensen met een beperking. Het is daar dat hij in aanraking kwam met de verschillende doelgroepen van mensen die op welke manier dan ook zorg nodig hebben en het is daar dat Marcel besefte dat werken met mensen met gedragsproblemen hem de meeste voldoening gaven want als op het einde van de dag alles goed was verlopen, dan gaf hem dat een goed gevoel.

Hoe groter de uitdaging?

Hoe meer voldoening!

Sinds een aantal jaren werkt Marcel als directeur in De Klinkaard en stuurt hij de dingen mee aan.

Op die manier voelt hij dat hij iets bijdraagt aan de maatschappij, iets nuttigs doet.

Directeur zijn, dat doe je niet alleen, dat doe je samen met vele anderen en hoewel Marcel niet ambitieus is, vindt hij dat hij op deze manier het beste mee het verschil kan maken.

Een klein voorbeeld wat voor veel mensen groots is, is de dienst ZuidAS, de mobiele ondersteuning voor normaal begaafde volwassenen met AutismeSpectrumStoornis, ofte ASS. Marcel kiest er mee voor om de laatste ‘S’ die voor stoornis staat niet te integreren in de naam van de dienst.

Zonder mensen met autisme had de wereld nooit zo ver gestaan als nu, zegt Marcel en zijn uitleg doet denken aan wat Hans Asperger ooit zei:

Een vleugje autisme is essentieel voor succes (in de wetenschap of de kunst).

Het belangrijkste ingrediënt voor succes is misschien wel het vermogen zich af te sluiten van het dagelijkse leven en van alles wat praktisch is.

Het vermogen een onderwerp van voren af aan op geheid eigen wijze te doordrenken en onbetreden paden te bewandelen, en daarbij alle vaardigheden te kanaliseren in één specialisme.

– Hans Asperger –

Er is niets verkeerd met de terminologie ‘handicap’, alhoewel hij over het algemeen van de mensen die er eentje hebben hoort dat ze het woord ‘beperking’ prefereren. Binnen een aantal jaar heeft ‘beperking’ dan hetzelfde gewicht en bedenken we wel weer een ander woord. Mensen hebben nu eenmaal bepaalde gevoeligheden en dat is logisch want iedereen is uniek dus hoe kun je nu zoveel mensen over één kam schermen met dat ene woord? Met die ene diagnose?

Net zoals inclusie. Marcel vindt dat iets goeds maar is daar niet dogmatisch in want dat kiest ook ieder voor zichzelf.

Wil iemand 100% inclusief zijn dan zal hij daar alles aan doen om dat ook waar te maken. Kiest iemand ervoor om dat niet te zijn, of een beetje, dan is dat ook goed.

Iedereen kiest voor zichzelf, levensgeluk komt op de eerste plaats voor iedereen en dat bepaalt ieder voor zich.

Hoe wij naar de wereld kijken bepaalt voor een groot deel ons geluk. Marcel ziet zoveel kansen want alle huidige veranderingen in het Vlaamse zorglandschap vormen enerzijds een enorme uitdaging, maar anderzijds biedt het zo veel mogelijkheden en Marcel grijpt die kansen ten voordele van KOCA en dat is ook geluk.