Kalitsa

Nu werkt zij als leerkracht in het secundair in de richting grootkeukenmedewerker, want Kalitsa is kokkin van opleiding. Haar ouders hadden een – hoe kan het ook anders – Grieks restaurant.

 

Zelf volgde ze balletschool en ging daarna op internaat.

Kalitsa is een groepsmens, sociaal geëngageerd. Zo zat ze in verschillende schoolcomités en gaf ze dansworkshops.

Een internaat koos ze bewust. Enerzijds was de afstand Hoogstraten-Antwerpen (waar alle scholen waren) niet haalbaar en anderzijds hat ze zo meer het gevoel at ze één was met de school waar ze zoveel tijd zou doorbrengen.

Daarna ging ze naar de hotelschool en wisselde ze om de paar jaar van job. Voor de afwisseling. Ze kookte bij ’t Fornuis en zelfs drijvend op La Perouse, het restaurant van de Flandria.

 

Haar leven bestond uit dansen en koken voor mensen, totdat ze haar eerste zoon kreeg. Dan besloot ze de overstap te maken naar het onderwijs, en mensen wilde leren koken.

Naast haar in de schoolbanken zat een andere kookleerkracht van KOCA en niet veel later stond ze zelf voor de klas als mevrouw Kalitsa. Een klas met dove en slechthorende kinderen.

 

Na een maand voelde ze zich als een vis in het water, sprekend met gebaren en later ook (een basis) gebarentaal.

 

Kalitsa omschrijft zichzelf als een kameleon, eentje die heel lekker in haar vel zit en altijd uit meerdere kleuren tegelijk bestaat en daarmee bewijst ze dat zij haar competenties soepel inzet en verandering en vernieuwing aanmoedigt en haar deskundigheid doelgericht inzet met al haar beschikbare middelen. (en dat zijn er nogal wat).

 

Eenmaal ze geacclimatiseerd was in KOCA ging Kalitsa al vrij snel dingen naar haar hand zetten want tot dan werden in de grootkeuken vooral gerechten zoals beuling met spruitjes en appelmoes gemaakt maar omdat haar klas uit veel kinderen die uit Turkse of Roma-families kwamen die net zoals zij mediterraans bloed door hun aderen hadden stromen, besloot ze langzaam haar eigen stempel op de gerechten te drukken en leerde de kinderen dolma’s maken en driehoekjes van filodeeg waar elk land zijn eigen naam en vulling voor heeft.

 

Iedereen is uniek.

Iedereen heeft een eigen gebruiksaanwijzing.

Iedereen heeft talenten en het is aan de leerkracht om die samen met de leerling en de rest van de omgeving te ontplooien.

 

Mensen denken teveel in hokjes.

Die Griekse.

Dat dove meisje.

Die jongen met gedragsproblemen.