Thomas

Thomas studeerde orthopedagogie en werkte hierna met mensen met een mentale beperking, maar de populatie verouderde en werd steeds meer zorg. Dat sprak hem minder aan en hij maakte de overstap naar KOCA waar hij werkt met jonge mensen.

Dit geeft hem meer voldoening want hij kan samen met hen uitzoeken wat ze nodig hebben en hulp bieden op verschillende levensdomeinen. Dat kan gaan van administratie tot werk vinden en van relatieproblemen tot vriendschappen. Héél vaak gaat het ook over aansluiting vinden in de maatschappij want dit is vaak een hele uitdaging voor mensen met autisme. Soms zijn de gesprekken ook therapeutisch.

Tijdens zijn opleiding kwam Thomas niet veel in aanraking met autisme. Het was later dat hij zich verdiepte door verschillende vormingen maar ook door er veel over te lezen en in gesprek te gaan met mensen met autisme om zo de spreekwoordelijke auti-bril op te kunnen zetten.

Vanuit een basishouding van respect kiezen we ervoor om de verscheidenheid aan culturen, gezindheden, religies en stromingen actief en vanuit een positieve ingesteldheid tegemoet te treden.

Dat is één van de waarden van KOCA die Thomas geheel volgt en zelfs aanvult want autisme is ook anders en toch is iedereen hetzelfde en zijn we allemaal verbonden.

Tijdens zijn jeugd was Thomas al aan het werk als monitor op kampen en kon hij zich goed aanpassen aan mensen van verschillende pluimage. Zijn vrienden komen van alle mogelijke achtergronden, Thomas kijkt naar de persoon achter de afkomst, achter de religie en achter de diagnose.

Mensen oordelen nog te vaak en vooral te snel en dat is iets waar Thomas zich soms ook nog steeds schuldig aan maakt en waar hij bewust aan werkt.

Tijdens zijn studie was Thomas enerzijds geïnteresseerd in economie en politiek. Anderzijds sprak psychologie hem enorm aan en voor die richting heeft hij dan ook gekozen, mede omdat hij graag met mensen werkt.

Mensen thuis bezoeken en ondersteunen doet Thomas heel graag. De bezoeken zijn sowieso erg vraaggericht. Waar worstelt iemand nu mee?

Mee nadenken over het probleem en vaak ook eerst filteren wat het probleem eigenlijk is want vaak ik het niet iets wat er duimdik bovenop ligt zoals administratie die niet gedaan is, maar iets onderliggend zoals een grootvader die recent overleden is en hoe daarmee omgegaan moet worden.

Wat is rouwen? Maar ook, hoe gedraag ik met tijdens de begrafenis? Wie geef ik een hand?

Thomas is er snel in geworden, in het filteren, ‘al doende leert men’, lacht hij.

En zo maakt Thomas mee van een huis een thuis waar je mag zijn wie je bent, en waar er ruimte is voor hulp en vragen.